De Knoert
De naam Hok is door de bridgeclub overgenomen van het koffiehuis in de Lange Leidesedwarsstraat (oorspronkelijk aan het Leidseplein). De naam werd bij de inschrijving niet geaccepteerd door de, toen nog, chique en elitaire Nederlandse Bridge Bond. De naam van de club diende te worden gewijzigd in H.O.K.
Indertijd nam niemand van het dozijn leden, allen stamgasten van het koffiehuis, deze kwestie serieus. Er bestaan diverse lezingen voor de invulling van de initialen H.O.K. De officiéle versie is "Het Olijke Kaartertje" maar "Hup Oude Knoert" wordt vaak genoemd als alternatief.
"De Knoert", Dirk van Noort, was een boom van een man, afkomstig uit Den Haag. Hij was buitengewoon vriendelijk, volkomen onverstoorbaar, en je kon hem bij nacht en ontij vragen voor een spelletje bridge - zijn grote passie. Zijn onverstoorbaarheid bleek met name toen op een moment paniek uitbrak in het koffiehuis. Er klonk luid gesis uit de keuken en het zag ernaar uit dat een fles met koolzuurgas ging exploderen. Ieder vluchtte naar buiten behalve De Knoert. Hij bleef zitten omdat hij een mooie kaart had. Dirk had achteraf gelijk: het was loos alarm.
De Knoert had de gewoonte, in zijn verstrooidheid, meerdere sigaretten tegelijk aan te steken. Als het spannend werd was hij letterlijk omgeven door een rookgordijn. Wanneer het de schijn had dat Dirk een gedoubleerd contract ging maken plantte hij zijn arm in een hoek van 90 graden op tafel. Met de elleboog omhoog en vooruitgestoken, boog hij zich voorover en begon ritmisch te bewegen. Dan ging "de vlag in top", een veeg teken voor de tegenspelers. Als de Knoert nadacht maakte hij een draaiende beweging met zijn kaken en produceerde een knarsend geluid. Wij noemden dat gras malen. Wat mij het meest is bijgebleven is een biedverloop met de Knoert in een groot parentoernooi. Muiderberg moest nog worden ingepolderd maar wij speelden een twee-hoog opening als zwak met een vijfkaart in de hoge kleur en een vijfkaart lage kleur. Al was hij op gevorderde leeftijd, Dirk was in voor alle experimenten van de toen nog jonge en enthousiaste garde. Na tweemaal pas opende ik op de derde hand nietsvermoedend met 2 Harten. Het biedverloop dat daarna ontstond nam de vorm aan van een modern gedicht.
| pas | pas | 2 Harten | doublet |
| 2 SA* | doublet | 3 Klaveren | doublet |
| 4 SA** | doublet | 5 Ruiten | doublet |
| 6 Harten | doublet | 3 x pas |
* 2SA vraagt naar de tweede kleur
** 4SA is azen vragen
Ondanks het feit dat al onze biedingen gedoubleerd werden was De Knoert niet van zijn koers af te brengen, met volstrekte minachting voor de tegenpartij. Van de 250 paren zaten er maar weinig in een Harten manche. Wij gingen als enige één down in slem, vanwege het feit dat ik een vierkaart laag had en niet de vijfkaart die ik beloofde. Ik kwam een kaart tekort om af te troeven. Ik heb nog immer bewondering voor de principiële stijl van de Knoert.
Dirk is bij mijn weten het enige erelid in de historie van de club. Wat mij blijft dat zo.